دانشکده پرستاری ومامایی دانشگاه علوم پزشکی تبریز

صحرای عرفات در تاریخچه خود خاطراتی از مردان بزرگ الهی چون آدم ابوالبشر(ع) ،ابراهیم خلیل الله (ع) ،پیامبر اعظم (ص) و نیز حضرت سیدالشهدا (ع) را دارد که با حضور شان عرفه را نور افشانی کردند و خود نیز از تلالو پرتوهای رحمت و عنایت الهی در این میعادگاه عارفان متبرک شدند. دل در جوشش ناب عرفه، وضو می گیرد و در صحرای تفتیده عرفات، جاری می شود. آن جا که ایوان هزار نقش خداشناسی است. عرفه، روز معرفت است، روز جاودانگی و ابدیت، روز عشق و فرزانگی. عرفه، روز عشق است و مهربانی؛ روز بهار فرصت‏ها و هنگامه رویش گلستان رحمت است. عرفه، نگین انگشتری ذی‏حجه است، نغمۀ زیبای شکفتن در باغ صفا و مروه، شعر مشعر دل، صفای "صفا دلان"، مروّت "مروت پویان" و زمزمۀ "زمزم نوشان" است. عرفه، روز اشک است و ناله. عرفات، سرزمین اشک‏ها، سرزمین عشق، سرزمین میعاد، سرزمین نور و سرور، سرزمین تقوا و توبه و سرزمین درد و درمان است.

از گوشه گوشۀ این دشت، ندای "لَبَّیْکَ، اَللَّهُمَّ لَبَّیْک، لَبَّیْکَ لا شَرِیکَ لَکَ لَبَّیْکَ ..." به عرش برین می‏رسد. عرفه، روز حسین علیه‏ السلام است و حسینی شدن؛ دل بر حسین علیه ‏السلام سپردن و همنوا با حسین علیه‏ السلام خواندن. عرفه، روز دعاست و دعا، قرارگاهِ اجابت در درگاه رحمت پروردگار حسین علیه‏ السلام.

عرفه، روز خداست و خدایی شدن. در عرفه، می‏توان دستان رحمت خدا را بر سر بندگان حس کرد. حجتش بی‏ پرده نمایان است و رحمتش بی‏کران. عرفه، روز شکستن بت‏های درون است روز بریدن از خاک و پیوند با افلاک. روز نهم ذیحجه روز عرفه است، روزی که زائران سپیده دم صبح راهی عرفات می شوند تا در جوی مملو از ایمان، خشوع و خضوع استغفار کرده و ارکان اصلی حج را به جا آورند.